سوسک

احساس میکنم ارتباطم با شمد، ارتباطم رو با کل حیوانات جهان عوض کرده، جدا از اینکه برعکس سابق،جنبش های طرفدار حیوانات رو درک میکنم، از اذیت و آزار حیوانات ناراحت میشم و بهشون احساس نزدیکی میکنم، احساسم به شمد به باقی خرگوش ها و متعاقبا به باقی حیوانات هر روز داره بیشتر و بیشتر تعمیم پیدا میکنه... اینو متوجه شده بودم که ارتباطم با سگ و گربه و همستر و سایر حیوانات مشابه خیلی متفاوت و بهتر از قبل شده، اما امروز که دیدم دیگه نسبت به سوسک هم دیدگاه قبلی رو ندارم واقعا دیگه خداییش برام خیلی تعجب برانگیز بود.

امروز صبح وقتی خواستم در قفس شمد رو باز کنم که بیاد بیرون، یه سوسک گنده بالدار رو دیدم که روی گوجه شمد نشسته بود و داشت میخوردش. اولین واکنشم طبق معمول ترس و چندش بود، من از بچگی از سوسک نفرت داشتم، در حقیقت فوبیای شدیدی نسبت به سوسک دارم. چون تو بچگی خونمون پر سوسک های بالدار وحشتناک بود و خاطره های گوناگون دردناکی از له شدن سوسک زیر پام وقتی دمپایی دستشویی رو می پوشیدم، راه رفتن سوسک رو صورتم موقع خواب، و رو پشتم موقعی که توی دستشویی در حال انجام عملیات بودم، دارم که هرگز از ذهنم پاک نشدند و نخواهند شد. هیچ وقت نتونستم به تنهایی یه سوسکو بکشم، همیشه مجبور بودم کسی رو برای انجام این کار خطیر صدا بزنم. امروز هم طبق معمول اولین واکنشم وحشت و ناتوانی شدید در مقابل این موجود کوچیک سیاه ترسناک بود و ناراحت از اینکه کسی خونه نیست که به دادم برسه و کمکم کنه. خیلی بلند  و عاجزانه داد زدم:"شمد، لطفا این سوسکه رو بکش!"...!!!!....!!!!!..... شمد هیچ واکنشی نشون نداد، فقط با تعجب منو نگاه کرد....

ناگهان برای من در اون لحظه اتفاق عجیبی افتاد. وقتی شمدو دیدم که چقدر راحت و آروم کنار سوسکه نشسته و ککش هم نمی گزه، منم یهو احساسم تغییر کرد...وحشت همیشگیم تقلیل پیدا کرد و آروم تر شدم.با خودم فکر کردم چرا من از این سوسکه اینقدر می ترسم؟ چرا اینقدر ازش بدم میاد و در یک لحظه طلایی حتی به ذهنم رسید که این سوسکه با شمد چه فرقی داره؟

در قفسو باز کردم و شمد اومد بیرون، طبق معمول دور و بر من چرخید ببینه هیچ کاهویی، گشنیزی چیزی دارم بهش بدم یا نه. کنار قفس یه مدتی نشستم. بعد از یه مدت سر سوسکه رو دیدم که از دیواره قفس اومده بود بالا و حالا داشت دور و برشو نگاه می کرد، سوسک تنبلی بود. دور و برش رو نگاه کرد و یه پاشو عین خنگا آروم آورد بالا و گذاشت این ور دیواره. برای اولین بار در عمرم حرکات یه سوسک به نظرم بامزه و خنده دار اومد و خنده ام گرفت. از خنگیش، از ترسش از یه ارتفاع ده سانتی و این همه فکر و تأملی که مجبور بود برای یه کار ساده انجام بده.

اما بعدش دوباره شاخکاشو تکون داد، باز ترس برم داشت. دوباره تمام حسای قدیمیم اومدن بالا. همون لحظه شمد دو تا دستاشو مثل همیشه گذاشت رو پام و من یهو ازش ترسیدم و هلش دادم پایین. عجیب بود همون طور که احساس خوبم به شمد به سوسکه تعمیم پیدا کرده بود، حالا ترسم از سوسکه هم به شمد تعمیم پیدا کرد، همون موقع بود که دمپایی رو برداشتم و محکم کوبیدم تو سر سوسکه...برای اولین بار تونسته بودم یه سوسکو بکشم، قلبم تند تند میزد و داشتم خودمو با این فکرها آروم می کردم که انسان ها و سوسکا با هم دشمن اند، ما نمی تونیم همزیستی مسالمت آمیزی باهم داشته باشیم، این سوسکه مثل شمد نیست و احساسات اونو نداره و من باید می کشتمش که تو خونه ما زاد و ولد نکنه، سوسکا موجودات بد و موزی و کثیفی هستن و محیط زندگی ما رو آلوده می کنن و ......

اما از خدا پنهون نیست، از شما چه پنهون،ته دلم علی رغم تمام این توجیهات از اینکه اون موجود کوچیک و تنبل و خنگ و بامزه رو کشته بودمش هیچ هیچ هیچ حس خوبی نداشتم....